De tweede brief

Hallo mensen die ons blog lezen!
We leven nog en we zijn in Rijeka. Dat is in Kroatië (voor de mensen die niet zo goed zijn in topografie). Zaterdag hebben we de hele dag in de trein gezeten vanuit Wenen. Om zes uur 's avonds kwamen we hier aan. In onze tweede envelop, waar we zo meer over gaan vertellen, zat een lijstje met hostels. We gingen op zoek naar het eerste hostel, en net toen we compleet verdwaald waren, stonden we er plots vlak voor. We moesten wel vijf verdiepingen omhoog klimmen in de immense hitte met een rugzak van zestien kilo. Boven aangekomen hoorden we dat er in een andere vestiging nog wel plaats was. De hostelmevrouw belde iemand op en twee minuten later kwam er een dikke man de trap op gepuft. Hij keek ons aan, mompelde iets in het Kroaats, pakte onze tassen (die samen 32 kilo wegen) en racete de trap weer af (geen zorgen, we werden niet bestolen, hij hoorde bij het hostel). We keken elkaar aan en gingen hem maar snel achterna. We vonden de man erg zielig, maar we mochten hem niet helpen. Na ongeveer drie minuten lopen kwamen we bij een wat vervallen bruine deur. Het bleek de ingang van ons hostel te zijn. Toen we binnen kwamen waren er een stuk of vier mannen in de weer met beddengoed. We deden snel koelere kleren aan, want het was anders iets te warm voor ons. Toen gingen we deze nieuwe stad verkennen. We kochten een broodje en gingen op een trap zitten om mensen te kijken. Toen was het slaapjestijd. We sliepen lekker, tot dat onze Ierse kamergenoten ietwat luidruchtig en ietwat dronken terugkwamen van een uitstapje. Daarna sliepen we weer lekker.

De volgende dag gingen we naar het strand (dat ligt aan de rand van de stad). Het was een keienstrand met gevolg dat onze voeten pijn deden, maar het water was lekker warm en er waren vissen. Ook hebben we in de zon gelegen tot dat de wind ons weg blies. Bovendien begonnen we uit te drogen, dus we liepen weer weg en we kochten een grote fles drinken. De bushalte konden we niet vinden dus liepen we maar terug, bovendien moesten we onze Weense conditie op peil houden. Op deze weg terug zagen we een brug ( hé dat rijmt) die we meteen hebben nagetekend.

Terug in het hostel openden we de nieuwe brief, de brief van Det en Theo. Ook dit was weer spannend... er stond dat onze volgende stop Venetië is! We hebben er nu al zin in!

Om dit allemaal te verwerken gingen we pizza eten bij een Italiaantje met geschilderde zeilboten op de muren. Daarna gingen we slaapje doen.

Op onze tweede dag in Rijeka gingen we de stad verkennen en het bleek mooier dan we dachten. We gingen op een bankje zitten en zagen een fanfare langs komen. We kochten een sinaasappel en een citroen voor de vitamine c (verantwoordelijk van ons hè?) en we knepen de citroen uit in ons flesje water. Het restant gebruikten we als antimuggenspul op Joyce haar benen (die een beetje lek zijn) en die van een passerend Nederlands meisje (die ook lekke benen had). Daarna gingen we naar een parkje met dood gras maar wel schaduw waar we een siësta hielden. Daar aten we onze sinaasappel (terwijl we daar eigenlijk helemaal niet van houden). Toen gingen we naar het station om stoelen te reserveren in de trein naar Venetië en om een aardbeienijsje te eten.

Terug in het hostel kookten we een heerlijke pastamaaltijd die we opaten in het gezelschap van drie rare Duitsers.

Toen was het tijd voor de opdracht uit de tweede envelop. Die opdracht luidde:
"Neem tien foto's van mensen met tien verschillende nationaliteiten waar een van jullie ook op staat. De mensen moeten wen Delftsblauw tegelbordje vasthouden met de tekst 'Zij wilde de wereld zien, hij installeerde Google Earth.' De foto's moeten binnen twee uur genomen worden en jullie mogen geen Nederlands gebruiken."
We hadden al snel een Kroaat op de foto, maar daarna wilden veel mensen niet of spraken ze geen taal die wij ook spreken. Uiteindelijk is het toch gelukt :-) We hebben zelfs Duits, Spaans en gebarentaal gebruikt, maar onze Nederlandse kamergenoten keken ons raar aan toen we Engels tegen ze praatten. Opdracht twee volbracht! Hierna hebben we nog even op onze hangplek aka trap gezeten en toen zijn we gaan slapen.

Vanavond rijden we met de nachttrein,
Naar Venetië dat wordt vast heel fijn.

Dovidenja!
Luca en Joyce