De tweede brief en een mysterieuze ontmoeting

Hallo, daar zijn we weer!

De vorige keer vertelden we over een mysterieus smsje wat we hadden ontvangen, waarin stond dat er een brief voor ons klaar lag bij de receptie. Dat moesten we natuurlijk nader onderzoeken.
Toen we er naar vroegen, kon de receptie ons helaas niet helpen, want ze hadden geen flauw idee waar we het over hadden. De receptionist beloofde te zoeken, en wij gingen terug naar onze kamer. Ondertussen hadden we echter zo'n zin om een envelop te openen dat we de tweede envelop maar openden, de envelop van Elke, Inge, Noor en Sjoukje.
In de brief stond dat we naar *tromgeroffel* Rijeka in Kroatie gaan! (Als iemand weet hoe je Rijeka uitspreekt horen we dat graag van u/jou/jullie. Alvast bedankt.)
De opdracht die we in Rijeka gaan uitvoeren hebben we nog niet gelezen, omdat we het spannend willen houden.
Na het openen van de brief waren we nog steeds benieuwd naar de mysterieuze brief die hopelijk voor ons klaar lag, dus gingen we weer naar beneden om de Vlaamse receptionist te storen. Na een lange zoektocht en wat tips van buitenaf vond hij de brief in een heel logisch maar toch best moeilijk te vinden laatje. Nu konden we eindelijk de brief openen die ons al de hele dag nieuwsgierig had gemaakt!
Het was een Duitse brief waarin stond dat we op vrijdag vaar het 'dritten' Hundertwassergebouw in Wenen moesten komen. Waar dit over ging, vroegen we aan onze Vlaamse vriend. Die had een een vaag vermoeden en wij geloofden hem wel. De plek waar we heen moesten was Spittelau, een afvalverbrandingsoven waarvan het gebouw versierd is door Hundertwasser.

Al dit gebeuren was echter nog geen avondvullend programms, dus we moesten nog iets gaan doen!We besloten om naar het station te gaan om naar de trein naar Rijeka te vragen. Daar bleek dat er op zaterdagochtend om 08.02 uur een trein vanuit Wenen gaat. Weer lekker vroeg dus :) Dit moesten we even verwerken, dus gingen we maar op een bankje tegenover een steeds voller rakende trein zitten. Onze nieuwe hobby: mensen die in de trein zitten bekijken :)

De volgende morgen (dat was donderdag) werden we wakker en bedachten we dat we naar de Donau wilden gaan! Dat leek een heel goed plan, maar toen we na vier uur lopen aankwamen, dachten onze voeten daar toch net iets anders over!
Dus het eerste wat we deden, was een slaapje doen op een bankje naast de Donau. Dat doen jullie ons niet na hè?
Toen we ons slaapje achter de rug hadden, maakten we een zeer artistieke foto van een brug (we moeten namelijk van Gé in elke plaats waar we komen een kunstwerk maken van de mooiste brug). Dat was best moeilijk, want de Weense bruggen zijn niet zo artistiek verantwoord.
We vertikten het om die wat minder plezante afstand helemaal terug te lopen, dus zochten we de dichtstbijzijnde U-bahn (raad maar wat dat is! Het eerste goede antwoord krijgt een koekje, na de vakantie af te halen) en waren we in een KWARTIERTJE thuis. Dat was snel!

We chekten ons blog om te kijken of jullie al gereageerd hadden, en dat was zo! Wat leuk!

Toen gingen we een ijsje halen, bij een knaloranje Eissalon op de hoek van de straat. Allebei de ijsbolletjes waren gigantisch en heel erg lekker!
Daarna gingen we boodschappen doen (alweer in de Spar, bedankt Spar) voor het avondeten. Er was geen bloemkool, dus kochten we paprika voor in de tomatensaus van de pasta. Het was toch een hele lekkere maaltijd. Met Milki Mumm als goede afsluiter van het diner.

Ontdekking van dag 2: Wenen is groot en de kaart liegt.

Toen was het opeens vrijdag. Nou ja zeg. Het regende! Nou ja zeg.
Omdat we nog een paar dingen moesten regelen gingen we naar het station toe, waar het lekker warm was en waar we konden schuilen. Super toll!
We hebben ons ernstig vermaakt (dat is een nieuwe uitdrukking).

Opeens was het drie uur. Bijna dan. We hadden nog wel genoeg tijd om ons naar Spittelau te begeven. Toen we daar aankwamen regende het nog steeds, maar gelukkig vonden we ansichtkaarten met raadseltjes om ons bezig te houden tijdens het wachten.
Om ongeveer klokslag drie uur, bijna dan, kwamen er twee raadselachtige figuren aan. Wat toevallig, het waren Maarten en Resi, die in Wenen wonen! Ze namen ons mee door een doolhof van metronetwerken om onze Weense toeristenervaring te optimaliseren. We gingen bijvoorbeeld naar het Sissipaleis, waar Sissi die kleine Keizerin woonde, en later nog wat mensen. Daar was er een enorme tuin, arme tuinwerkmensen.
Ook mochten we heel gastvrij hun huis bekijken en op hun rekening van een klassiek Oostenrijkse maaltijd genieten. Bedankt hiervoor! :)

We zitten hier nu al een uur,
tegen een oranje muur,
en morgen gaan we naar Kroatie toe,
hopelijk zijn we dan niet al te moe
om naar jullie te schrijven,
want dan zouden jullie zonder ons blog moeten blijven.

Auf wiedersehen,
Luca en Joyce